طراحی الگوی ارزیابی سطح مدیریت دانش در سازمان های صنعتی ایران (پژوهشی در صنعت خودرو)

در دنیای امروز، سرمایه دانش و خردمندی تنها راه ایجاد ثروت در سازمان ها و جوامع است. سرمایه های طبیعی و انسانی زمانی به ثروت تبدیل می شوند که با سرمایه دانش آمیخته و عجین شده باشند. دانش، اطلاعات، دارایی های معنوی، تخصص و صلاحیت های حرفه ای، ابزارهای تولید ثروت اند و جوامعی که فاقد این ابزارها باشند فقیر محسوب می شوند. امروزه توانمندی درگرو دارا بودن سرمایه دانش بوده و بکارگیری مجموعه ظرفیت های ذهنی خلاق است که به طور موثری توسعه و پیشرفت را ممکن می سازد. امروزه سازمان ها نیز دریافته اند که هیچ سرمایه ای به اندازه دانش نمی تواند آنها را در دنیای رقابتی مطلوب قرار دهد. لذا بیش از هر عامل دیگری کارکنان سازمان به عنوان صاحبان دانش و مهمترین سرمایه های سازمان مورد توجه قرار گرفته اند و مدیریت دانش به عنوان ابزاری که می تواند دانش موجود را گردآوری و نظم و پویایی بخشیده و در کل سازمان اشاعه دهد اهمیت یافته است. اما تجربه بسیاری از شرکتها در مورد مدیریت دانش به شکست انجامیده و این به آن جهت است که برای مدیریت دانش الگوی ارزیابی مناسبی بکار برده نشده و به آن به عنوان امری موقت و زودگذر نگریسته شده است. در این مقاله بر پایه پژوهش انجام شده مولفه های موثر در مدیریت دانش تعیین و بر اساس این مولفه ها الگویی برای ارزیابی مدیریت دانش در سازمان های صنعتی ایران ارائه گردیده است. علاوه بر آن توسط الگوی ارائه شده سطح مدیریت دانش نیز تعیین می گردد. این مولفه ها عبارتند از: تشخیص دانش، تحصیل دانش، بکارگیری دانش، اشتراک دانش، توسعه دانش و نگاهداری دانش. هر کدام از این مولفه ها نیز به عواملی دیگر تقسیم شده اند. دو سازمان از صنعت خودروسازی کشور که بیشترین تولید و سهم بازار خودرو کشور را داشته اند بعنوان موارد مورد مطالعه انتخاب شده اند و با جمع آوری اطلاعات و بررسی های آماری بر روی داده ها، تجزیه و تحلیل نهایی انجام و نتایج در قالب الگوی نهائی ارائه گردید تا الگوی مزبور در وادی عمل کارایی خود را نشان دهد.